چکیده : کانی های گروه کائولن آلومینا سیکات هایی
از خانواده رس ها هستند . که کاربرد فراوانی در صنایع مختلف دارند . تنوع مواد
مصرف ، کائولین هایی با خصوصیات ویژه می طلبد که این خصوصیات باید با آرایش
کائولین و نیز با شناخت و تمرکز انواع آن در محصول تامین گردد .
از جمله مهم ترین پیشرفته ها در تکنولوژی فرآوری کائولین می
توان به این موارد اشاره کرد :
1-
استفاده از
سانتریفوژ پیوسته
2-
نصب بلانجرهای
بزرگ در ابتدای معدن ، جایگزینی فیلتر پرس های صفحه ای و قالبی با فیلتر پرس های
خلاء
3-
بکارگیری تکیس
کننده های بسیار بزرگ برای تولید رنگدانه هایی با درخشندگی بالا
4-
کاربرد متورق
سازی و نصب جداکننده های مغناطیسی با شدت زیاد
کائولین در ایران با احداث کارخانه های فرآوری آن به پیشرفت
هایی دست پیدا کرده است و در صنایع نه چندان مهندسی می توان از کائولین ایرانی
استفاده کرد .
امید است با توسعه و تجهیز کارخانه های فرآوری کیفیت
کائولین های ایرانی به سطح مطلوب برسد .
مقدمه :
کائولین واژه ای است که معانی مختلف دارد و این بسته به آن
است که این واژه کجا و چگونه مورد استفاده قرار گیرد . از نظر کانی شناسی کائولن
نام یک گروه از کانی های آلومینو سیکاته آبدار است که شامل کانی های کائولینیت ،
ناکریت ، دیکیت و هالویزیت است .
اما وقتی واژه کائولین به صورت صفتی به کار برده می شود ،
یک خاک مرکب از کائولینت خاص یا کانی های رسی وابسته می باشد که با خصوصیاتی نظیر
سفیدی ، درخشندگی ، توزیع دانه بندی و سیالیت و ... برای کاربردهای مختلف مناسب
تشخیص داده می شود .
کائولن یک کانی بی نظیر صنعتی است زیرا در دامنة گسترده PH خنثی دارد و از
نظر شیمیایی مقاوم است ، سفید رنگ است ، خاصیت پوشش دهی خوبی دارد .
لذا به عنوان رنگدانه جهت پر کنندگی یا پوشش دهی به کار می
رود . کائولن نرم بوده هدایت حرارتی و الکتریکی کمی دارد و قیمت آن نسبت به بیشتر
موادی که با آن ها رقابت می کند کم تر است .
در حال حاظر صنعت سرامیک به سمتی می رود که نیاز روز افزونی
به خاکهایی با مرغوبیت بالا دارد و این خاکها باید دارای ناخالصی های بسیار کمی
باشند از همین رو صنعت مدرن سرامیک نیاز به کائولینی با میزان مرغوبیت بالا را
دارد.
مشخصات
کیفی کائولن مورد مصرف هر صنعت به تبعیت از صفات مورد نظر محصول نهایی متغیر است. این تفاوت حتی در صنایع مشابه بعلت
تغیرات شدید کیفی کائولن استخراجی و یا فرآوری شده معادن کاملاًمشهود
است، ویژگی صنعت، محدوده تغییرات مورد قبول را تعیین
مینماید و فرمول سازی مواد مصرفی یکی از رایجترین راه حلها در اینگونه صنایع است.
مرغوبترین
کائولنها تا حدود 20 درصد ناخالصی را دارا میباشند که به منظور
کاهش این ناخالصیها بطرق مختلف فرآوری میگردد و در هر روش نوعی خاص از این ماده حاصل میشود و هر کدام مصرف ویژه خود را
دارد که علاوه بر صفات خاص ژنتیکی، نوع فرآوری نیز محصول را از
یکدیگر متمایز مینماید. کائولن کلسینه شده، کائولن شسته
شده توسط آب، حرارت نخورده،پودر شده، دانه بندی شده و کائولن پر کننده و طبقهبندیهای مختلف کائولن از نقطه نظر نوع
فرآوری میباشند.
کائولن
در صنایع مختلف به عنوان ماده اولیه
اصلی و در برخی دیگر به عنوان ماده جنبی در کنار سایر مواد
بکار میرود. قیمت مناسب و ویژگیهای این ماده معدنی در هر صنعت جلوههای خاص خود را دارد.